Wednesday, January 13, 2016

Η Πενταπλή Διδασκαλία του Ντάουα Γκυάλτσεν

Fivefold Teaching






















Το Όραμα είναι Νους. 

Ο Νους είναι Κενός. 

Η Κενότητα είναι Καθαρό Φως. 

Το Καθαρό Φως είναι Ένωση. 

Η Ένωση είναι Μεγάλη Ευδαιμονία. 



Dawa Gyaltsen



Από το βιβλίο “Awakening the Luminous Mind” ​του​ Tenzin Wangyal Rinpoche​, εκδόσεις Hay House​. 

Wednesday, October 10, 2012

Το Τραγούδι του Βάτζρα



Αγέννητο,
Κι όμως συνεχίζεται χωρίς διακοπή,
Ούτε έρχεται, ούτε φεύγει, πανταχού παρόν,
Υπέρτατο Ντάρμα,
Αμετάβλητο διάστημα, πέρα από προσδιορισμό,
Αυθόρμητα, αυτο-απελευθερώνεται.
Τέλεια κατάσταση χωρίς κανένα εμπόδιο,
Υπαρκτή ευθύς εξαρχής,
Αυτο-δημιουργημένη, χωρίς τοποθέτηση,
Χωρίς τίποτα αρνητικό για να απορρίψει,
Και τίποτα θετικό για να αποδεχτεί,
Άπειρη έκταση, που διαχέεται παντού,
Απέραντη και απεριόριστη, αδέσμευτη,
Χωρίς τίποτα καν για να διαλύσει
Ή από το οποίο ν' απελευθερωθεί.
Παρουσία πέρα από χώρο και χρόνο,
Υπαρκτή από την αρχή,
Απέραντη διάσταση του εσώτερου διαστήματος,
Η ακτινοβολία της διαύγειας είναι όπως ο ήλιος και η σελήνη,
Αυτο-τελειοποιημένη,
Άφθαρτη όπως το Βάτζρα,
Σταθερή σαν ένα βουνό,
Αγνή όπως ένας λωτός,
Ισχυρή σαν ένα λιοντάρι,
Ασύγκριτη ευδαιμονία
Πέρα από όλα τα όρια.
Φώτιση,  
Γαλήνη,
Αποκορύφωση του Ντάρμα,
Φως του Σύμπαντος,
Τέλειο ευθύς εξαρχής



http://www.shangshungstore.org/index.php?l=product_detail&p=123

Monday, March 21, 2011

Ελεύθερο και Άνετο - Ένα Αυθόρμητο Διαμαντένιο Τραγούδι


του Σεβάσμιου Λάμα Γκέντυν Ρίνποτσε


Η ευτυχία δεν μπορεί να βρεθεί
μέσα από μεγάλη προσπάθεια και δύναμη της θέλησης,
αλλά είναι ήδη παρούσα στην ανεμπόδιστη χαλάρωση και την αποδέσμευση.
 
Μη κουράζεις τον εαυτό σου,
δεν υπάρχει τίποτα για να κάνεις ή να μη κάνεις.
Οτιδήποτε στιγμιαία εμφανίζεται στο σώμα - νου,
δεν έχει καμία πραγματική σημασία,
έχει λίγη αλήθεια για οτιδήποτε.
Γιατί να ταυτιζόμαστε και να είμαστε προσκολλημένοι σ’ αυτό,
ασκώντας κριτική σ’ εκείνο και τους εαυτούς μας;
 
Ακόμα καλύτερα, απλά
να αφήσουμε ολόκληρο το παιχνίδι να συμβεί μόνο του,
να ανυψωθεί και να υποχωρήσει όπως τα κύματα -
χωρίς να αλλάζουμε ή να χειριζόμαστε τίποτα -
και να παρατηρούμε πως κάθε τι εξαφανίζεται και
επανεμφανίζεται μαγικά, ξανά και ξανά,
στον χρόνο χωρίς τέλος.
 
Μόνο η αναζήτησή μας για ευτυχία
μας εμποδίζει να την αντικρίσουμε.
Είναι σαν ένα ζωηρό ουράνιο τόξο το οποίο κυνηγάς χωρίς ποτέ να το πιάνεις,
ή σαν ένα σκύλο που κυνηγάει την ουρά του.
 
Μολονότι η γαλήνη και η ευτυχία δεν υπάρχουν
σαν ένα αληθινό αντικείμενο ή μέρος,
είναι πάντα διαθέσιμες
και σε συνοδεύουν κάθε στιγμή.
 
Μη πιστεύεις στη πραγματικότητα
των καλών και των κακών εμπειριών,
είναι σαν τον εφήμερο καιρό της σημερινής μέρας,
σαν ουράνια τόξα στον ουρανό.
 
Θέλοντας να συλλάβεις το ασύλληπτο,
εξαντλείς τον εαυτό σου μάταια.
Αμέσως μόλις ανοίξεις και χαλαρώσεις τη σφιχτή γροθιά της αρπακτικότητας,
το άπειρο διάστημα είναι εκεί - ανοιχτό, ελκυστικό και άνετο.
 
Επωφελήσου από αυτή την ευρυχωρία, αυτή την ελευθερία και τη φυσική άνεση.
Μη ψάχνεις μακρύτερα.
Μην εισέρχεσαι στη μπερδεμένη ζούγκλα
Ψάχνοντας για τον πελώριο αφυπνισμένο ελέφαντα,
ο οποίος ήδη ξεκουράζεται ήσυχα στο σπίτι
μπροστά στη δική σου εστία.
 
Τίποτα να κάνεις ή να μη κάνεις,
τίποτα να εξαναγκάσεις,
τίποτα να θέλεις,
και τίποτα δεν λείπει.
 
Έμαχο! Θαυμάσιο!
Κάθε τι συμβαίνει από μόνο του.

 
Λάμα Γκέντυν Ρίνποτσε (1918 – 1997)





Monday, February 21, 2011

Βουδική Απελευθέρωση



Η κατάκτηση της γαλήνης στον διαλογισμό είναι μία επίτευξη των θεών του άμορφου βασιλείου της εξαρτημένης ύπαρξης. Αυτή ίσως να είναι χρήσιμη στον έλεγχο του νου, ενώ επιδιώκουμε να βοηθήσουμε τα αισθανόμενα όντα στο σχετικό επίπεδο και ενδεχομένως να είναι πηγή κάποιας θεϊκής ευχαρίστησης, αλλά δεν αποτελεί άμεση μέθοδο προς τη βουδική φώτιση, η οποία είναι απελευθέρωση απ’ όλες τις πολώσεις της ύπαρξης.



Απόσπασμα από το βιβλίο «The Flight of the Garuda: The Dzogchen Tradition of Tibetan Buddhism”, σε μετάφραση του Keith Dowman, Wisdom Publications.
http://www.wisdom-books.com/ProductDetail.asp?PID=14813

Πληροφορίες για τα 6 βασίλεια (loka) της Σαμσάρα: http://en.wikipedia.org/wiki/Six_Lokas 


Saturday, February 12, 2011

Ρίγκπα: Πλήρης Παρουσία


Η πλήρης παρουσία (ρίγκπα, rigpa) είναι πιθανόν ο μοναδικός σημαντικότερος όρος του Τζοκτσέν και είναι χαρακτηριστικός στο Τζοκτσέν. Βρίσκεται στις ντόχα (doha) της μαχαμούντρα (mahamudra) των σίντα (siddha), αλλά γενικά ο όρος καθαρή επίγνωση προτιμάται εκεί, όπου χρησιμοποιείται σαν συνώνυμο της πλήρους παρουσίας.

Στο Τζοκτσέν, η φράση «πρωταρχική επίγνωση της πλήρους παρουσίας» υποδεικνύει συγχρόνως τις αντικειμενικές και υποκειμενικές πλευρές της κενότητας σαν το σύμπαν (ή νταρμαντάτου, dharmadhatu) από την άποψη της μη δυαδικής επίγνωσης. Εφόσον η αισθητηριακή συνείδηση είναι συνεχώς ενεργή, η κίνηση αυτής της πρωταρχικής επίγνωσης της πλήρους παρουσίας αναφέρεται μεταφορικά σαν ένας χορός και εφόσον αναπαρίσταται μεταφορικά και ανθρωπομορφικά σαν τη ντακίνι, η κίνηση μέσα στην παρουσία αποκαλείται «ο χορός της επίγνωσης – ντακίνι».

Θα ήταν εσφαλμένο να χαρακτηρίσουμε την πρωταρχική επίγνωση της πλήρους παρουσίας σαν εγγενώς ενεργή, καθώς είναι ουσιαστικά ένα πεδίο ίσων ορίων με το εσώτερο διάστημα. Ενδεχομένως η καλύτερη απεικόνιση με την οποία θα το περιγράφαμε είναι εκείνη ενός περιστρεφόμενου δαυλού: το σώμα που στροβιλίζεται παραμένει ακίνητο, ενώ η περιστρεφόμενη φλόγα στην άκρη του ραβδιού δημιουργεί την εντύπωση ενός στατικού τροχού φωτιάς. Η φωτιά είναι συμβολική της δυναμικής γνώσης.





Απόσπασμα από την Εισαγωγή του βιβλίου «The Flight of the Garuda: The Dzogchen Tradition of Tibetan Buddhism”, σε μετάφραση του Keith Dowman, Wisdom Publications.





Saturday, January 29, 2011

Η ΒΟΥΔΙΚΗ ΦΥΣΗ


του Ντίλγκο Κυέντσε Ρίνποτσε


Είναι ο διαλογισμός μου σωστός; Πότε επιτέλους θα σημειώσω πρόοδο;
Ποτέ δεν θα πετύχω το επίπεδο του πνευματικού μου Δασκάλου! Μπερδεμένοι ανάμεσα στην ελπίδα και την αμφιβολία, ο νους μας δεν γαληνεύει ποτέ.

Ανάλογα με την διάθεσή μας, τη μία μέρα θα ασκηθούμε έντονα και την επόμενη μέρα καθόλου. Είμαστε προσκολλημένοι στις ευχάριστες εμπειρίες που αναδύονται από την κατάσταση της διανοητικής ηρεμίας και θέλουμε να εγκαταλείψουμε τον διαλογισμό όταν αποτύχουμε να ελαττώσουμε την ροή των σκέψεων. Αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος άσκησης.

Οποιαδήποτε κι αν είναι η κατάσταση των σκέψεών μας, πρέπει να αφοσιωνόμαστε σταθερά στην τακτική άσκηση, μέρα με τη μέρα, παρατηρώντας την κίνηση των σκέψεών μας και (εξακριβώνοντας την πηγή της προέλευσής τους) ακολουθώντας τα ίχνη μέχρι τη πηγή τους. Δεν θα έπρεπε να υπολογίζουμε πως θα είμαστε αμέσως ικανοί να διατηρήσουμε τη ροή της συγκέντρωσής μας μέρα και νύχτα.

Όταν αρχίζουμε να διαλογιζόμαστε στη φύση του νου, είναι προτιμότερο να κάνουμε σύντομες περιόδους διαλογισμού, αρκετές φορές καθημερινά. Με επιμονή, θα συνειδητοποιήσουμε προοδευτικά τη φύση του νου μας και αυτή η πραγμάτωση θα γίνει πιο σταθερή. Σε αυτή τη φάση, οι σκέψεις θα έχουν χάσει τη δύναμή τους να μας αναστατώνουν και να μας καταβάλλουν.

Η κενότητα, η υπέρτατη φύση του Νταρμακάγια, το Απόλυτο Σώμα, δεν είναι ένα απλό τίποτα. Κατέχει εγγενώς την ικανότητα να γνωρίζει όλα τα φαινόμενα. Αυτή η ικανότητα είναι η διαυγής ή αλλιώς η γνωστική πλευρά του Νταρμακάγια, του οποίου η εκδήλωση είναι αυθόρμητη. Το Νταρμακάγια δεν είναι προϊόν των αιτιών και των συνθηκών, είναι η πρωταρχική φύση του νου.

Η αναγνώριση αυτής της προαιώνιας φύσης μοιάζει με την ανατολή του ήλιου της σοφίας μέσα στη νύχτα της άγνοιας, το σκοτάδι στιγμιαία διαλύεται. Η διαύγεια του Νταρμακάγια  δεν αυξάνεται ή ελαττώνεται όπως το φεγγάρι, είναι όπως το αναλλοίωτο φως που λάμπει στο κέντρο του ήλιου.

Κάθε φορά που μαζεύονται σύννεφα, η φύση του ουρανού δεν αλλοιώνεται και όταν αυτά διαλύονται, δεν βελτιώνεται. Ο ουρανός δεν γίνεται λιγότερο ή περισσότερο απέραντος. Δεν μεταβάλλεται. Συμβαίνει το ίδιο με τη φύση του νου: δεν φθείρεται με την άφιξη των σκέψεων, ούτε τελειοποιείται με την εξαφάνισή τους. Η φύση του νου είναι κενότητα, η εκδήλωσή του είναι διαύγεια. Αυτές οι δύο όψεις είναι ουσιαστικά οι απλοϊκές αναπαραστάσεις κάποιου με σκοπό να επισημάνουν τις ποικίλες ιδιότητες του νου. Θα ήταν ανώφελο να προσκολληθεί κανείς εναλλάξ στην έννοια της κενότητας και κατόπιν σ' εκείνη της διαύγειας σαν να ήταν ανεξάρτητες οντότητες. Η απόλυτη φύση του νου είναι πέρα από όλες τις έννοιες, όλους τους ορισμούς και όλη τη διάσπαση.

"Θα μπορούσα να περπατήσω στα σύννεφα!" λέει ένα παιδί. Αλλά αν έφθανε τα σύννεφα, δεν θα εύρισκε πουθενά να τοποθετήσει το πόδι του. Παρομοίως, εάν κάποιος δεν εξετάζει τις σκέψεις, αυτές παρουσιάζουν μία συμπαγή μορφή, αλλά εάν κάποιος τις εξετάσει, δεν υπάρχει τίποτα εκεί. Αυτό είναι το οποίο αποκαλείται υπόσταση την ίδια στιγμή κενή και εμφανής. Η κενότητα του νου δεν είναι ένα τίποτα, ούτε μία κατάσταση απάθειας, γιατί κατέχει από την ίδια της την πραγματική φύση μία φωτεινή ικανότητα γνώσης η οποία αποκαλείται Επίγνωση. Αυτές οι δύο όψεις, η κενότητα και η Επίγνωση, δεν μπορούν να διαχωριστούν. Είναι ουσιαστικά ένα, σαν την επιφάνεια του καθρέφτη και το είδωλο που αντανακλάται σε αυτόν.

Οι σκέψεις εκδηλώνουν τον εαυτό τους μέσα στην κενότητα και ξαναπορροφώνται σε αυτήν, όπως ένα πρόσωπο εμφανίζεται και εξαφανίζεται σε έναν καθρέφτη, το πρόσωπο δεν έχει υπάρξει ποτέ μέσα στον καθρέφτη και όταν παύει να αντανακλάται σε αυτόν, δεν έχει πραγματικά πάψει να υπάρχει. Ο καθρέφτης ο ίδιος δεν έχει ποτέ αλλάξει. Έτσι, πριν αναχωρήσουμε για το πνευματικό μονοπάτι, παραμένουμε στην αποκαλούμενη "ακάθαρτη" κατάσταση της σαμσάρας, η οποία φαινομενικά κυριαρχείται από την άγνοια. Όταν αυτοδεσμευόμαστε σε αυτό το μονοπάτι, διασχίζουμε μία κατάσταση όπου η άγνοια και η σοφία είναι ανάμικτες. Τελικά, κατά την στιγμή της Φώτισης, μόνο η καθαρή σοφία υπάρχει. Αλλά σε όλη την διαδρομή κατά την διάρκεια αυτού του πνευματικού ταξιδιού, μολονότι υπάρχει μία μορφή μετασχηματισμού, η φύση του νου δεν έχει ποτέ αλλάξει: δεν ήταν μολυσμένη κατά την είσοδο στο μονοπάτι και δεν βελτιώθηκε κατά την ώρα της πραγμάτωσης.

Οι άπειρες και απερίγραπτες ποιότητες της πρωταρχικής σοφίας, "η αληθινή νιρβάνα", ενυπάρχουν στον νου μας. Δεν χρειάζεται να τις δημιουργήσουμε, να επινοήσουμε κάτι καινούργιο. Η πνευματική πραγμάτωση  χρησιμεύει μονάχα για την αποκάλυψή τους με την βοήθεια της κάθαρσης, που είναι το μονοπάτι. Τελικά, εάν κάποιος τις εξετάσει από ένα υπέρτατο σημείο θέασης, αυτές καθαυτές οι ποιότητες είναι μονάχα κενότητα.

Συνεπώς, η σαμσάρα είναι κενότητα, η νιρβάνα είναι κενότητα - κι έτσι επομένως, το ένα δεν είναι "κακό" ούτε το άλλο "καλό". Το άτομο που έχει αντιληφθεί τη φύση του νου, είναι απελευθερωμένο από την παρόρμηση να απορρίψει τη σαμσάρα και να πετύχει τη νιρβάνα. Είναι σαν ένα νεαρό παιδί που ατενίζει τον κόσμο με μία αθώα απλότητα, χωρίς τις έννοιες της ομορφιάς ή της ασχήμιας, του καλού ή του κακού. Δεν είναι πλέον το θύμα των συγκρουόμενων τάσεων, της πηγής των επιθυμιών και των αντιπαθειών.

Είναι ανώφελο να ανησυχεί για τις αναστατώσεις της καθημερινής ζωής, σαν άλλο ένα παιδί το οποίο χαίρεται καθώς χτίζει έναν πύργο στην άμμο και κλαίει όταν αυτός καταρρέει. Κοιτάξτε πως τα ανόητα όντα ορμούν στις δυσκολίες σαν μία πεταλούδα που πέφτει ορμητικά στη φλόγα ενός λυχναριού, με σκοπό να αποκτήσουν αυτό που ποθούν και να ξεφορτωθούν αυτό που απεχθάνονται. Είναι καλύτερα να αφήσουν κάτω το φορτίο το οποίο όλες αυτές οι φανταστικές προσκολλήσεις προσελκύουν για να συντρίψουν κάποιον.

Η κατάσταση του Βούδα εμπεριέχει η ίδια πέντε "σώματα" ή όψεις της Βουδικότητας: το Εκδηλωμένο Σώμα, το Σώμα της Τέλειας Ευδαιμονίας, το Απόλυτο Σώμα, το Ουσιαστικό Σώμα και το Αμετάβλητο Διαμαντένιο Σώμα. Αυτά δεν πρέπει να αναζητηθούν έξω από εμάς: είναι αδιαχώριστα από την ύπαρξή μας, από τον νου μας. Μόλις αναγνωρίσουμε αυτή την παρουσία, υπάρχει ένα τέλος στη σύγχυση. Δεν έχουμε πλέον ανάγκη να αναζητήσουμε τη Φώτιση εξωτερικά. Ο θαλασσοπόρος ο οποίος αποβιβάζεται σε ένα νησί κατασκευασμένο ολοκληρωτικά από καθαρό χρυσάφι, δεν θα βρει ούτε ένα μοναδικό ακατέργαστο βώλο χρυσού, όσο σκληρά κι αν ψάξει.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλες οι ποιότητες του Βούδα έχουν πάντοτε υπάρξει εγγενώς στην υπόστασή μας.